แก่นแท้ของเรื่อง รามเกียรติ์

      แก่นของเรื่องรามเกียรติ์ รามเกียรติ์นั้นเป็นวรรณคดีประจำชาติที่มีเนื้อเรื่องที่ยาว และซับซ้อน โดยทั้งนี้ข้าพเจ้าเกิดความสงสัยในข้อที่ว่า แก่นแท้ของเรื่องราวที่ครอบคลุมเนื้อหาทั้งหมดของวรรณคดีไทยเรื่องรามเกียรติ์ที่แท้จริงนั้นมีแก่นที่แท้จริงของเรื่องราวทั้งหมดเป็นอย่างไร ข้าพเจ้าจึงได้เริ่มศึกษาหาคำตอบ แล้วข้าพเจ้าก็ได้พบกับสองแนวคิดที่น่าจะเป็นแก่นที่แท้จริงของเรื่องราวทั้งหมดของวรรณคดีไทยเรื่องรามเกียรติ์ ดังนี้

รามเกียรติ์ ตอน สีดาลุยไฟ (ถอดความ)

      วรรณคดีไทยเรื่องรามเกียรติ์เป็นวรรณคดีประจำชาติที่มีความยาวเป็นอย่างมาก และมีน้อยคนที่จะอ่านได้จนจบครบทั้งเรื่อง เนื่องด้วยมีความยาวมาก และภาษาที่ีใช้ก็เป็นบทร้อยกรองซึ่งคนในปัจจุบันนั้นไม่ค่อยมีความสามารถในการถอดคำประพันธ์ ข้าพเจ้าจึงเห็นควรที่จะได้ถอดความบทละครเรื่องรามเกียรติ์ในตอน นางสีดาลุยไฟ เนื่องจากตอนนี้เป็นตอนท้ายของเรื่องหลังจากที่ทศกัณฐ์ล้มไปแล้ว  จึงมีผู้ที่เข้าศึกษาเรื่องราวในตอนหลังๆนั้นน้อยคน ข้าพเจ้าจึงจะได้เผยแผ่ให้ผู้ใคร่ศึกษาในเรื่องราวของรามเกียรติ์สือต่อไป

รามเกียรติ์ ตอน จองถนน (ถอดความ)

       วรรรคดีประจำชาติเรื่อง รามเกียติ์ เป็นวรรณคดีที่แสดงถึงรากฐานของวัฒนธรรมอันงดงามประจำชาติและอื่นๆอีกมากมาย ซึ่งเป็นวรรณคดีที่มีความงดงามทางด้านการใช้ภาษาเป็นอย่างยิ่ง

         รามเกียรติ์ในตอนจองถนนนี้ เป็นตอนที่แสดงถึงเกียรติยศของพระรามที่ ได้ใช้ก้อนหินทั้งน้อยใหญ่ ถมทะเลจนกลายเป็นถนนข้ามไปเมืองลงกา เพื่อรับนางสีดากลับเมืองอยุธยา

       ข้าพเจ้าจึงเห็นสมควรที่จะได้ถอดความบทละครเรื่องรามเกียรติ์ของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ในตอนจองถนน จากบทร้อยกรอง ให้เป็นบทร้องแก้วเพื่อความสะดวกในการศึกษาของผู้ใคร่ศึกษาในเรื่องราวของรามเกียรติ์ในรุ่นหลังสืบต่อไป